Przeczytaj także: Aligator Pike z Mississippi (16 zdjęć)
To jeden z największych łososi: przeciętny Chinook osiąga metr długości, a największe okazy rosną dwukrotnie większe i ważą ponad 50 kilogramów. Zewnętrznie łosoś chinook nie różni się zbytnio od innych ryb łososiowych: srebrzysty, z czarnymi plamkami na grzbiecie. Tylko ichtiolog może rozpoznać charakterystyczne cechy. Oprócz wielkości ryba ma ich dwa – czarne „gumy” na dolnej szczęce i dużą liczbę promieni skrzelowych (od 15 do 19 – dla porównania: inny łosoś ma ich około 10).
W okresie tarła samce łososia Chinook stają się brutalne, odważne, ostre jak kula: ich ciało ciemnieje, staje się czerwone, wyrastają kły, a pysk nabiera brutalnych rysów. Kobiety na widok takich macho mężczyzn również się rumienią, ale poza tym prawie nie zmieniają wyglądu.
Nawiasem mówiąc, mięso łososia Chinook jest zawsze malinowo-czerwone. Jest tłusty (około 8 gramów – 11-13%), delikatny i cudownie smaczny. Ponadto jest bogata w witaminy A, C, E, K i jest nasycona cennymi mikro- (cynk, mangan, żelazo, selen, miedź) i makroelementami (wapń, magnez, sód, potas, fosfor). Pod względem korzyści dla organizmu mięso Chinook nie ma sobie równych wśród innych rodzajów ryb łososiowych. Ale kawior jest szczególnie ceniony wśród smakoszy – jest największym ze wszystkich łososi. Smak jest wyrazisty, delikatny, z lekką pikantnością, bez goryczy. Czy już się ślinisz?
Z natury łosoś Chinook należy do tych, którzy nie zamykają okna nawet zimą – nie toleruje ciepłego środowiska, dlatego żyje wyłącznie w zimnych morzach. Ale na północy ryby rozprzestrzeniły się wszędzie. Właśnie dlatego łosoś Chinook jest zasłużenie chwalony na całym świecie!
W różnych częściach Ziemi nasza bohaterka nazywana jest tytułami „królewskimi”: w Ameryce nazywana jest Królem Łososiem, Japończycy nazywają ją „Księciem Łososi”, a na Kamczatce łosoś chinook nazywany jest „rybą królewską”. Wiele ludów północy miało legendy o „rybie królewskiej”, a jej mięso ceniono nawet bardziej niż złoto.
Ale nawet surowe ryby północne nie są obce delikatnym uczuciom. Sezon lęgowy łososia Chinook rozpoczyna się latem. „Książę łososia” to ryba anadromiczna, migrująca w celu tarła z morza do zbiorników słodkowodnych. Jak każdy człowiek błękitnej krwi, łosoś Chinook jest wybredną rybą – trudno go zadowolić.
Kapryśny mamel nie chce się nigdzie rozmnażać: w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na tarło może wspinać się po rzekach na ogromne odległości, nawet do 4000 kilometrów. Łosoś Chinook swoją potężną klatką piersiową pokonuje najbardziej burzliwe prądy, a potężnym ogonem wybija miejsce dla jaj w dużych brukach. OGON, CARL!
Łosoś Chinook płaci wysoką cenę za swoją siłę i wytrzymałość. Zaraz po zapłodnieniu wyczerpane samce umierają: zawodzi układ trawienny, tracą apetyt. Przez chwilę pływają apatycznie, a wkrótce sklejają ze sobą płetwy. Po złożeniu jaj samice również giną. Natura wymyśliła taki bezkompromisowy mechanizm, aby dorosłe ryby nie konkurowały o przetrwanie z młodymi. W ten sposób rodzice nie „zjedzą” własnych dzieci. To jest ktoś, kto tak naprawdę został stworzony tylko i wyłącznie do prokreacji!
Po pewnym czasie z jaj wykluwa się narybek. Będą potrzebować od 3 miesięcy do dwóch lat, aby nabrać sił do dorosłości – po czym dorosłe ryby trafiają do morza. Wiele lat później łosoś chinook powróci do miejsca swoich narodzin, aby powtórzyć swój trudny cykl życiowy, a po śmierci dać życie nowemu pokoleniu króla łososia.
