Jak donosi Live Science, archeolodzy po raz pierwszy natknęli się na takie urządzenia obronne, choć historycy doskonale o nich wiedzą ze źródeł pisanych. Mówimy o starożytnych rzymskich kolcach obronnych, które sądząc po opisach, były starożytnym odpowiednikiem współczesnego drutu kolczastego.
To prawda, że te kolce były wykonane z drewna. W istocie był to łańcuch ostrych pali, które instalowano wzdłuż rowów obronnych. W ten sposób Rzymianie stworzyli warstwową obronę, którą Juliusz Cezar aktywnie wykorzystywał do ochrony obozów swoich legionistów.
Do tej pory archeolodzy nie byli w stanie znaleźć takich obiektów, ponieważ przez ostatnie tysiąclecia po prostu gniły w ziemi. Ale w tym przypadku badacze mieli szczęście. Prowadzili wykopaliska w rejonie Bad Ems w Niemczech, gdzie znajdowała się kopalnia srebra i mały rzymski garnizon. Ziemia okazała się tu podmokła i bagnista. Dzięki swoim unikalnym właściwościom gleba ta zachowała w niemal nienaruszonym stanie słynne drewniane rzymskich czopów.
Bezprecedensowego, jak twierdzą sami archeolodzy, odkrycia dokonano w połowie drogi pomiędzy współczesnymi miastami Bonn i Moguncją w Niemczech, czyli na dawnej północnej granicy Cesarstwa Rzymskiego. Wiadomo, że już na początku II wieku n.e. Rzymianie rozwinęli tu kopalnię. Dla ochrony utworzono tzw. podwójny obóz rzymski o powierzchni około ośmiu hektarów. Otaczał go warstwowy system fortyfikacji, do chwili obecnej archeolodzy odkryli pozostałości około 40 drewnianych wież strażniczych.
Obok drewnianych kolców archeolodzy odkryli monetę z 43 r. n.e. Sugeruje to, że drewniany „drut kolczasty” był aktywnie wykorzystywany na wczesnych etapach budowy, gdy fort był jeszcze mały. Natomiast główny system fortyfikacji wzniesiono w roku 110 n.e.
Uczeni zauważają również, że Juliusz Cezar (100–44 p.n.e.) zmarł na długo przed wybudowaniem fortów w Bad Ems. Znalezisko dowodzi jednak, że opracowana przez niego strategia obronna, wykorzystująca system fortyfikacji rowów i kolców, przetrwała go i była stosowana przez Rzymian przez bardzo długi czas. Jeśli chodzi o sam „drut kolczasty”, Cezar opisał go szczegółowo w swoim słynnym dziele „Wojny galijskie”. Uważa się, że Cezar po raz pierwszy użył takich kolców w fortyfikacjach, które zbudował na potrzeby bitwy pod Alezją we Francji w 52 roku p.n.e. Z gałązek i gałęzi wierzby zbudowano wówczas pierwszy „drut kolczasty”.
